پرسش :

توهین به حضرت فاطمه (س) چه حکمی دارد و آیا کشتن چنین کسی که توهین کرده ثواب دارد؟

پاسخ :
باید گفت توهین و بی‎احترامی به ائمه ـ علیهم السّلام ـ و حضرت زهرا ـ سلام الله علیها ـ مراتبی دارد بعضی مراتب آن صرفاً گناه بوده و حدّ و کیفری دنیوی به دنبال ندارد مثل این که می‎تواند دست زدن بدون وضو به نام‎های مقدس آن‎ها نوعی بی‎احترامی و توهین حساب شود که باید از آن اجتناب کرد.[1]
و مثل این که اگر جلوتر از قبر شریف آن‎ها بایستد و نماز بخواند نوعی بی‎احترامی به حساب می‎آید و حرام می‎باشد.[2]
بعضی مراتب که توهین شدیدتر باشد مثل این که از طریق رسانه‎های عمومی از قبیل صدا و سیما یا روزنامه‎ها با گفتن یا نوشتن مطلبی توهین را مرتکب شود مثل این که نعوذ بالله بگوید فلان شخصیت در فلان سریال می‎تواند الگوی من باشد و حضرت زهرا یا ائمه مربوط به دوران قدیم می‎باشند و نمی‎توانند الگو باشند.
در این جا حاکم اسلامی می‎تواند مجازاتی از قبیل شلاق یا حبس به تناسب جرم برای توهین کننده در نظر گیرد.
بعضی مراتب دیگر که آن را می‎توان شدیدترین مراتب توهین به حساب آورد و آن این است که نعوذ بالله به مقام پیامبر یا ائمه یا حضرت زهرا ـ صلوات الله علیهم ـ جسارت کند و مرتکب فحش و ناسزا شود در این جا علما فتوی قتل و کشتن چنین کسی را صادر کرده‎اند.
امّا در این که چه کسی باید این کار را انجام دهد اختلاف است[3] عده‎ای از علما می‎گویند هر کس شنید و شاهد ناسزا گویی بود، البته به شرطی که ضرری را ـ به جان یا آبروی خودش یا جان یا آبروی فرد مؤمنی دیگر ـ به دنبال نداشته باشد باید برای قتل ناسزا دهنده اقدام کند. امّا اگر چنین ضرری را به همراه داشت نباید اقدام کند یعنی جایز نیست و اگر ضرر مالی قابل توجه برای خودش یا مؤمنین دیگر به همراه داشت می‎تواند این کار را ترک کند و توهین کننده را نکشد.[4]
امّا عده‎ای دیگر از علما مثل شیخ مفید می‎گویند باید برای قتل توهین کننده از امام ـ علیه السّلام ـ یا نائب ایشان اجازه گرفت. در زمان ما هم که حکومت اسلامی مستقر است. رهبر معظم انقلاب وظیفه آحاد مردم را فقط امر به معروف و نهی از منکر زبانی می‌دانند و می‌گویند در جامعه اسلامی تکلیف عامه مردم امر به معروف و نهی از منکر کردن با لسان است، امّا اگر کار به برخورد بکشد، آن به عهدة مسئولین است که باید وارد بشوند.[5] بنابراین اگر در جامعه چنین منکری اتفاق افتاد با فرض این که ضرر نداشته باشد چون با فرض ضرر که هیچ عالمی اجازه این کار را نمی‎دهد، ما نباید خودسرانه اقدام عملی در قتل چنین کسی بکنیم بلکه باید این جور کارها را به عهده دستگاه‎های حکومتی نهاد.
پاورقی ها:
[1] . لطیف راشدی، رساله توضیح المسائل چهار مرجع، انتشارات پیام محراب، چ 4، 1380، ص 88.
[2] . همان، ص 224.
[3] . ر.ک: شیخ محمد حسن نجفی، جواهر الکلام، دارالکتب الاسلامیه، چ 6، 1363، ج 41، ص 438.
[4] . امام خمینی، تحریر الوسیله، مؤسسه اسماعیلیان، چ 3، 1408، ج 2، ص 476.
[5] . معاونت فرهنگی تربیتی حوزه‎های علمیه خواهران، عاشورا در پرتو انوار ولایت، 1380، ص 8.