پرسش :

امام زمان (عج) چه سفارشی درباره محبت و دوستى اهل بیت (ع) نمودند؟


پاسخ :
شرح پرسش:
لطفا این حدیث را شرح دهید. امام زمان(علیه السلام) می فرمایند: «فَلْیَعْمَلْ کُلُّ امْرِء مِنْکُمْ بِما یَقْرُبُ بِهِ مِنْ مَحَبَّتِنا، وَیَتَجَنَّبُ ما یُدْنیهِ مِنْ کَراهَتِنا وَسَخَطِنا؛ پس هر یک از شما باید کارى کند که وى را به محبت و دوستى ما نزدیک سازد، و از آن چه خوشایند ما نیست و باعث کراهت و خشم ماست دورى گزیند.»[1]

شرح حدیث:
این عبارت بخشى از نامه اى است که امام زمان(علیه السلام) براى شیخ مفید(رحمه الله) فرستاده است. حضرت بعد از تأیید ایشان و ذکر سفارش ها و دستورهاى گوناگون به شیعیان، مى فرماید:
هر فرد از شیعیان باید کارى را انجام دهد که به محبت ما اهل بیت نزدیک شود، و از کارهایى که موجب کراهت و ناخرسندى ما مى شود، اجتناب و دورى کند.
روشن است محبّت و کراهت اهل بیت(علیهم السلام) جنبه ى فردى و شخصى ندارد، بلکه به ملاک خدایى است؛ زیرا هر گاه اهل بیت(علیهم السلام) مشاهده کنند که شیعیان و منتسبان به آنان، کارهایى را انجام مى دهند که مورد رضایت الهى است، و نیز از کارهایى که مورد سخط و غضب خداوند است اجتناب مى کنند، خوش حال مى شوند و به آنان مى بالند. در همین نامه ى حضرت، مى بینیم که چه تعبیرهاى گران قدرى در شأن شیخ مفید(رحمه الله) آمده است:
به نام خداوند بخشنده و مهربان. امّا بعد (از حمد و ثنا)؛ سلام بر تو اى دوست و دین دار مخلص که به مقام ما و ... یقین استوار دارى! ما یقیناً خداى را که جز او معبودى نیست، به خاطر وجود تو، شکرگزاریم. از او درخواست درود بر آقا و مولایمان محمد و آل طاهرش را داریم. تو را آگاه مى کنم ـ خداوند توفیقات را براى نصرت و یارى حقّ ادامه دهد، و جزایت را به جهت گفتارِ راست تو از جانب ما، عظیم گرداند ـ که به ما اذن داده شده که تو را مشرّف به نامه نگارى کنیم[2].
بر ماست که اگر به دنبال جلب محبت آقا امام زمان(علیه السلام) و دورى از سخط و غضب آن حضرت هستیم، کارى نکنیم که از ایشان دور شده، از عنایاتش محروم گردیم؛ و از طرف دیگر، سعى ما بر این باشد که اعمال و رفتارى را انجام دهیم که هر چه بیش تر ما را به ایشان نزدیک مى گرداند.

پی نوشتها:
[1]. احتجاج، ج2، ص323 و324 ؛ بحارالأنوار، ج53، ص176، ح7.
[2]. احتجاج، ج2، ص322 ؛ بحارالأنوار، ج53، ص175، ح7.
منبع: شرح چهل حدیث از حضرت مهدى(علیه السلام)، على اصغر رضوانى، انتشارات مرکز مدیریت حوزه علمیه قم (1382).