پرسش :
بهترین سن برای ازدواج از منظر دین، چه سنی است؟
پاسخ :
طبیعت و آفرینش ویژه انسان، سن ازدواج را تعیین کرده و آن، هنگامِ بلوغ است. چون پسر در شانزده سالگى و دختر در ده سالگى به بلوغ مى رسند، شرعاً مى توانند ازدواج کنند. ولى بهتر است ازدواج را تا 17 یا 18 سالگى در پسر و 14 یا 15 سالگى در دختر به تأخیر بیندازند، زیرا پسر و دختر در اوایل بلوغ رشد و تعقل کافى ندارند، و براى انجام مسئولیت هاى خانوادگى آماده نیستند و ازدواج در این سنین ممکن است مشکلاتى را به همراه داشته باشد. به علاوه، در دو یا سه سال اول بلوغ، غریزه جنسى کاملاً بیدار نشده و چندان فشارى به نوجوان وارد نمى سازد و تحمل آن، چندان برایش دشوار نخواهد بود. بنابراین مى توان گفت: مناسب ترین سنین ازدواج در پسران 17 یا 18 سالگى و براى دختران 14 یا 15 سالگى است.تأخیر ازدواج از سنین مذکور صلاح نیست و ممکن است عوارض سوء جسمانى یا روانى یا اجتماعى را به همراه داشته باشد، در این سنین، غریزه جنسى کاملاً بیدار شده، با تمام قدرت تحریک مى شود و جوان را تحت فشار قرار مى دهد. و جز ارضاى مشروع چاره اى نیست.نیاز جنسى مانند نیاز به آب و غذاست. مگر به یک انسان گرسنه یا تشنه مى توان گفت: از خوردن آب و غذا خوددارى کن؟ مگر کار دیگرى، حتى ورزش و تفریح و بازى مى تواند انسان گرسنه و تشنه را از فکر غذا و آب منصرف سازد؟ نیاز جنسى هم مانند گرسنگى و تشنگى، بلکه به مراتب شدیدتر و نیرومندتر مى باشد. اگر از طریق مشروع ارضا نشد ممکن است جوان را به انحراف و گناه بکشد و مهار کردن آن بسیار دشوار است. از عواقب سوء دنیوى و اخروى انحرافات جنسى نباید غفلت کرد. بر فرض این که جوان توانست با نیروى ایمان و عفت و حیا غریزه جنسى را مهار کند و دامن خود را به گناه آلوده نسازد، اما با عواقب سوء روانى و جسمانى آن باید چه کرد؟ بنابراین، در سنین معین جز ازدواج چاره اى نیست، و باید هر چه زودتر ازدواج کرد.
تذکر این نکته را لازم مى دانم که آن چه درباره سن ازدواج گفته شد حکم کلى و نسبى است. واقع مطلب این است که زمان بلوغ و بیدار شدن کامل نیروى جنسى در افراد یک سان نیست، بلکه افراد در این جهت متفاوت اند. این تفاوت ها مى تواند معلول ویژگى هاى جسمى یا آب و هواى منطقه زندگى، یا کیفیت شرکت بانوان در اجتماع، یا رفتار پدر و مادر و مقدار تحفظ آنها در امور جنسى باشد. بنابراین مناسب ترین زمان براى ازدواج هنگامى است که غریزه جنسى در پسر و دختر بیدار مى شود و آنان را تحت فشار قرار مى دهد. پسر و دختر در چنین زمانى باید خجالت را کنار بگذارند و خواسته و فشار روانى خود را با پدر و مادر در میان بگذارند و تقاضاى ازدواج کنند. پدر و مادر نیز وظیفه دارند به یارى فرزندشان بشتابند و به وسیله ازدواج، جوانان خود را از عوارض سوء انحرافات جنسى مصون سازند.
امام رضا علیه السلام فرمود: «جبرئیل بر پیامبر اکرم صلى الله علیه و آله نازل شد و گفت: پروردگارت سلام مى رساند و مى گوید: دختران باکره همانند میوه درختان هستند، وقتى میوه رسید جز چیدن آن چاره اى نیست، اگر به موقع چیده نشد به وسیله آفتاب و باد فاسد مى گردد. دختران نیز وقتى به سنین ازدواج رسیدند باید ازدواج کنند وگرنه ممکن است به فساد کشیده شوند. رسول خدا صلى الله علیه و آله مردم را به مسجد دعوت کرد و بر فراز منبر دستور خدا را به آنان ابلاغ نمود.(1)»
پی نوشت:
1 . میزان الحکمه ، ج 2، ص 1181: «نزل جبرئیل على النبى صلى الله علیه و آله فقال: یا محمد انّ ربّک یُقرئک السلام و یقول: انّ الابکار مِن النساء بمنزلة الثمر على الشجر فَإذا أینَعَ الثمرُ فلادواءله الاّ اجتناءهُ و الاّ أفسَدتْهُ الشمس و غیرته الریحُ و انّ الابکار اذا ادرکنَ ما تُدرک النساء فلا دواءَ لَهن الاّ البُعُولُ و الاّ لَم یؤمنْ علیهن الفتنةُ فصعد رسول اللّه صلى الله علیه و آله المنبر فجمع الناس ثم أعلَمَهم ما أمر اللّهُ عزّوجلَّ به».
منبع: makarem.ir
طبیعت و آفرینش ویژه انسان، سن ازدواج را تعیین کرده و آن، هنگامِ بلوغ است. چون پسر در شانزده سالگى و دختر در ده سالگى به بلوغ مى رسند، شرعاً مى توانند ازدواج کنند. ولى بهتر است ازدواج را تا 17 یا 18 سالگى در پسر و 14 یا 15 سالگى در دختر به تأخیر بیندازند، زیرا پسر و دختر در اوایل بلوغ رشد و تعقل کافى ندارند، و براى انجام مسئولیت هاى خانوادگى آماده نیستند و ازدواج در این سنین ممکن است مشکلاتى را به همراه داشته باشد. به علاوه، در دو یا سه سال اول بلوغ، غریزه جنسى کاملاً بیدار نشده و چندان فشارى به نوجوان وارد نمى سازد و تحمل آن، چندان برایش دشوار نخواهد بود. بنابراین مى توان گفت: مناسب ترین سنین ازدواج در پسران 17 یا 18 سالگى و براى دختران 14 یا 15 سالگى است.تأخیر ازدواج از سنین مذکور صلاح نیست و ممکن است عوارض سوء جسمانى یا روانى یا اجتماعى را به همراه داشته باشد، در این سنین، غریزه جنسى کاملاً بیدار شده، با تمام قدرت تحریک مى شود و جوان را تحت فشار قرار مى دهد. و جز ارضاى مشروع چاره اى نیست.نیاز جنسى مانند نیاز به آب و غذاست. مگر به یک انسان گرسنه یا تشنه مى توان گفت: از خوردن آب و غذا خوددارى کن؟ مگر کار دیگرى، حتى ورزش و تفریح و بازى مى تواند انسان گرسنه و تشنه را از فکر غذا و آب منصرف سازد؟ نیاز جنسى هم مانند گرسنگى و تشنگى، بلکه به مراتب شدیدتر و نیرومندتر مى باشد. اگر از طریق مشروع ارضا نشد ممکن است جوان را به انحراف و گناه بکشد و مهار کردن آن بسیار دشوار است. از عواقب سوء دنیوى و اخروى انحرافات جنسى نباید غفلت کرد. بر فرض این که جوان توانست با نیروى ایمان و عفت و حیا غریزه جنسى را مهار کند و دامن خود را به گناه آلوده نسازد، اما با عواقب سوء روانى و جسمانى آن باید چه کرد؟ بنابراین، در سنین معین جز ازدواج چاره اى نیست، و باید هر چه زودتر ازدواج کرد.
تذکر این نکته را لازم مى دانم که آن چه درباره سن ازدواج گفته شد حکم کلى و نسبى است. واقع مطلب این است که زمان بلوغ و بیدار شدن کامل نیروى جنسى در افراد یک سان نیست، بلکه افراد در این جهت متفاوت اند. این تفاوت ها مى تواند معلول ویژگى هاى جسمى یا آب و هواى منطقه زندگى، یا کیفیت شرکت بانوان در اجتماع، یا رفتار پدر و مادر و مقدار تحفظ آنها در امور جنسى باشد. بنابراین مناسب ترین زمان براى ازدواج هنگامى است که غریزه جنسى در پسر و دختر بیدار مى شود و آنان را تحت فشار قرار مى دهد. پسر و دختر در چنین زمانى باید خجالت را کنار بگذارند و خواسته و فشار روانى خود را با پدر و مادر در میان بگذارند و تقاضاى ازدواج کنند. پدر و مادر نیز وظیفه دارند به یارى فرزندشان بشتابند و به وسیله ازدواج، جوانان خود را از عوارض سوء انحرافات جنسى مصون سازند.
امام رضا علیه السلام فرمود: «جبرئیل بر پیامبر اکرم صلى الله علیه و آله نازل شد و گفت: پروردگارت سلام مى رساند و مى گوید: دختران باکره همانند میوه درختان هستند، وقتى میوه رسید جز چیدن آن چاره اى نیست، اگر به موقع چیده نشد به وسیله آفتاب و باد فاسد مى گردد. دختران نیز وقتى به سنین ازدواج رسیدند باید ازدواج کنند وگرنه ممکن است به فساد کشیده شوند. رسول خدا صلى الله علیه و آله مردم را به مسجد دعوت کرد و بر فراز منبر دستور خدا را به آنان ابلاغ نمود.(1)»
پی نوشت:
1 . میزان الحکمه ، ج 2، ص 1181: «نزل جبرئیل على النبى صلى الله علیه و آله فقال: یا محمد انّ ربّک یُقرئک السلام و یقول: انّ الابکار مِن النساء بمنزلة الثمر على الشجر فَإذا أینَعَ الثمرُ فلادواءله الاّ اجتناءهُ و الاّ أفسَدتْهُ الشمس و غیرته الریحُ و انّ الابکار اذا ادرکنَ ما تُدرک النساء فلا دواءَ لَهن الاّ البُعُولُ و الاّ لَم یؤمنْ علیهن الفتنةُ فصعد رسول اللّه صلى الله علیه و آله المنبر فجمع الناس ثم أعلَمَهم ما أمر اللّهُ عزّوجلَّ به».
منبع: makarem.ir
تازه های پرسش و پاسخ
ارسال نظر
در ارسال نظر شما خطایی رخ داده است
کاربر گرامی، ضمن تشکر از شما نظر شما با موفقیت ثبت گردید. و پس از تائید در فهرست نظرات نمایش داده می شود
نام :
ایمیل :
نظرات کاربران
{{Fullname}} {{Creationdate}}
{{Body}}