پرسش :

این جانب مدّت 24 سال است که با خانمم زندگى مى کنم و داراى شش فرزند مى باشیم، در این مدّت با دخالت مستقیم پدر و مادر و برادر خانمم روبه رو بوده ام و زندگى تلخى را گذرانده ام تا این که مدّتى قبل دیگر کارد به استخوانم رسید و تصمیم به جدایى از همسرم گرفتم و چون در تصمیم خود جدّى بودم در چند جلسه (البتّه به فارسى) گفتم: همسرم مانند خواهر و مادرم براى من مى باشد، حال همسرم از گذشته خود پشیمان شده و تعهّد داده که دیگر مثل گذشته به تحریکات بستگان خود گوش نکند و من هم مى خواهم مدّتى دیگر به ایشان فرصت بدهم و با ایشان زندگى کنم با توجّه به گفته بالا آیا مى توانم با ایشان به عنوان زن و شوهر زندگى کنم؟

پاسخ :
پاسخ از حضرت آیت اللَّه العظمى مکارم شیرازى (مدّ ظلّه العالى):
چنانچه این سخن را در حالى گفته اید که دو شاهد عادل حضور داشته اند و آن زن هم در حال عادت نبوده بعد از پاک شدن با او نزدیکى نکرده باشید باید کفّاره بدهید و کفّاره آن دوماه روزه است که باید سى و یک روز آن پشت سر هم باشد و اگر توانایى روزه نداشته باشید 60 مسکین را طعام دهید امّا اگر دو شاهد عادل حضور نداشته، کفّاره اى هم ندارد و این سخن بى اثر است، در ضمن توجّه داشته باشید در آن جا که کفّاره لازم باشد تا کفّاره ندهید حلال نمى شود.
منبع: makarem.ir