پیامبر اکرم صلّى الله علیه و آله فرمودند:

أما أهل النّار الّذین هم أهلها فإنّهم لا یموتون فیها و لا یحیون و لکن ناس أصابتهم النّار بذنوبهم فأماتتهم إماتة حتى إذا کانوا فحما أذن بالشّفاعة فجی ء بهم ضبائر ضبائر فبثّوا على أنهار الجنّة ثمّ قیل یا أهل الجنّة أفیضوا علیهم فینبتون نبات الحبّة تکون فی حمیل السّیل؛

جهنمیان که در جهنم ماندنى هستند در آن مرگ و زندگى ندارند ولى مردمى که بواسطه گناهان خود جهنمى شده اند در جهنم مى میرند و همین که ذغال شدند اجازه شفاعت داده مى شود و آنها را گروه گروه مى آورند و بکنار نهرهاى بهشت میاندازند سپس به بهشتیان گویند آب بر آنها بریزید و آنها چون دانه اى که در گذرگاه سیل باشد از نو میرویند.

نهج الفصاحه، ح 536