خداوند عزّ و جلّ فرمود:
یابن ادم اذکرنی فی غضبک، اذکرک فی غضبی، لا امحقک فیمن امحق وارض بی منتصراً فان انتصاری لک خیر من انتصارک لنفسک.

ای فرزند آدم! مرا در حال خشم و غضب یاد کن در این صورت تو را در حال خشم و عضب خود یاد می‌کنم. و بر تو سخت نخواهم گرفت در وقتی که سخت خواهم گرفت. از یاری رساندن من راضی باش زیرا یاری دادن من به تو بهتر از یاری دادن خود برای خودت می‌باشد.
کافی ج 2، ص 303، روایت 8