امام باقر علیه‏ السلام فرمودند:

اِنَّ الله‏َ عَزَّوَجَلَّ یحِبُّ مِن عِبادِهِ المُؤمِنینَ كُلَّ عَبدٍ دَعّاءٍ فَعَلَیكُم بِالدُّعاءِ فِى السَّحَرِ اِلى طُلوعِ الشَّمسِ فَاِنَّها ساعَةٌ تُفْتَحُ فیها اَبوابُ السَّماءِ وَ تُقسَمُ فیهَاالاَرزاقُ وَ تُقضى فیهَا الحَوائِجُ العِظامُ؛

خداوند عزّوجلّ از میان بندگان مؤمنش، بنده‌‏اى را كه بسیار دعا كند، دوست مى‌‏دارد. پس، همواره در سحرگاهان تا طلوع خورشید دعا كنید؛ زیرا این وقتى است كه در آن، درهاى آسمان باز مى‏‌شود، و روزى‌‏ها تقسیم مى‏‌گردد و حاجت‌‏هاى بزرگ برآورده مى‏‌شود.

كافى، ج ۲، ص ۴۷۸، ح ۹