اوصاف بخشش و عدل الهی

امام سجاد علیه‏ السلام به خداوند متعال عرضه داشتند:

اَللهمَّ یا مَنْ لا یرْغَبُ فِى الْجَزاءِ وَ یا مَنْ لا ینْدَمُ عَلَى الْعَطاءِ، وَ یا مَنْلا یكافِى‏ءُ عَبْدَهُ عَلَى السَّواءِ، مِنَّتُكَ اِبْتِدَاءٌ، وَ عَفْوُكَ تَفَضُّلٌ، وَ عُقُوبَتُكَ عَدْلٌ، وَ قَضاؤُكَ خِیرَةٌ، اِنْ اَعْطَیتَ لَمْ تَشُبْ عَطاءَكَ بِمَنٍّ، وَ اِنْ مَنَعْتَ لَمْ یكُنْ مَنْعُكَ تَعَدِّیا، تَشْكُرُ مَنْشَكَرَكَ وَ اَ نْتَ أَلْهَمْتَهُ شُكْرَكَ؛

خدایا! اى كسى كه در برابر احسانت توقع جبران ندارى، و اى كسى كه از بخشش پشیمان نمى‌‏شوى و اى كسى كه مزد بنده خود را نه به همان اندازه بلكه بیشتر مى‏‌دهى، تو در نعمت بخشیدن آغاز كننده‌‏اى و بخشایشت از روى لطف است. مجازاتت عدالت است و قضاوتت بهترین است. اگر عطا كنى، آن را به منّت آلوده نمى‌‏كنى و اگر محروم نمایى، از روى ستم نیست. هركس تو را شكر گزارد، پادشش مى‏‌دهى و حال آنكه شكرگزارى را تو خود به او الهام نموده‌‏اى.

صحیفه سجّادیه، فرازی از دعاى ۴۵