مردى به امام صادق علیه‏ السلام گفت: فدایت شوم! آیا خداوند، بندگان را بر انجام گناهان مجبور ساخته؟ حضرت فرمودند:

الله‏ُ اَعدَلُ مِن اَن یجبِرَهُم عَلَى المَعاصىثُمَّ یعَذِّبَهُم عَلَیها. فَقالَ لَهُ: جُعِلتُ فِداكَ، فَـفَوَّضَ الله‏ُ اِلَى العِبادِ؟ قالَ: فَقالَ:لَو فَوَّضَ اِلَیهِم لَم یحصُرهُم بِالاَمرِ وَ النَّهىِ. فَقالَ لَهُ: جُعِلتُ فِداكَ فَبَینَهُما مَنزِلَةٌ ؟ قالَ: فَقالَ: نَعَم، اَوسَعُ ما بَینَ السَّماءِ وَالاَرضِ؛

«خداوند، عادل‌‏تر از آن است كه آنان را بر انجام گناهان مجبور سازد و سپس به خاطر آن، كیفرشان نماید».
گفت: فدایت شوم! پس خداوند، اختیار آن را به بندگان واگذاشته است؟
حضرت فرمودند: «اگر به اختیار آنان مى‏‌گذاشت، امر و نهی‌شان نمى‌‏كرد».
عرض كرد: فدایت شوم! آیا میان جبر و واگذار كردن، جایگاه دیگرى هم هست؟
حضرت فرمودند: «آرى، گسترده‌‏تر از فاصله میان آسمان و زمین».

كافى، ج ۱، ص ۱۵۹، ح ۱۱