امام على علیه‏ السلام فرمودند:
وَ ایمُ الله‏ِ، مَا كانَ قَوْمٌ قَطُّ فِى غَضِّ نِعْمَةٍ مِنْ عَیشٍ فَزالَ عَنْهُمْ اِلاَّبِذُنُوبٍ اِجتَرَحوها لَاِنَّ الله لَیسَ بِظَـلاّمٍ لِلْعَبیدِ؛

به خدا سوگند، هرگز نعمت گروهى كه از زندگىِ خوش بهره‏‌مندند، از بین نمى‌‏رود، جز به وسیله گناهانى كه مرتكب مى‏‌شوند؛ چرا كه خداوند هرگز به بندگان ظلم نمى‏‌كند.
نهج البلاغه، از خطبه ۱۷۸