امام على علیه السلام فرمودند:
لا تُخَلِّفَنَّ وَراءَكَ شَیئاً مِنَ الدُّنْیا فَإِنَّكَ تُخَـلِّـفُهُ لأِحَدِ رَجُلَینِ إِمّا رَجُلٌ عَمِلَ فیهِ بِطاعَةِ الله فَسَعِدَ بِما شَقیتَ بِهِ وَ اَمّا رَجُلٌ عَمِلَ فیهِ بِمَعْصیةِ اللهِ فَشَقىَ بِما جَمَعْتَ لَهُ فَكُنْتَ عَوْناً لَهُ عَلَى الْمَعْصیةِ وَ لَیسَ أَحَدُ هذَینِ حَقیقاً أَنْ تُوثِرَهُ عَلى نَفْسِكَ؛

پس از خودت چیزى از دنیا بر جاى مگذار زیرا آن را براى یكى از این دو خواهى گذارد. یا كسى كه آن را در طاعت خدا به كار مى‌برد پس با چیزى كه تو با آن بدبخت شده‌اى، خوشبخت مى‌شود. و یا كسى كه با آن نافرمانى خدا را مى‌‍‌‌كند و با آنچه تو براى او فراهم كردى بدبخت مى‌شود پس تو در نافرمانى [خدا] یاور او هستى و هیچ یک از این دو را شایسته نیست بر خودت مقدّم بدارى.
نهج البلاغه، حكمت ۴۱۶