امام صادق علیه السلام فرمودند:
إِنَّ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ الْحُسَیْنَ بْنَ عَلِیٍّ ع لَمَّا مَضَى بَکَتْ عَلَیْهِ السَّمَاوَاتُ السَّبْعُ وَ الْأَرَضُونَ السَّبْعُ وَ مَا فِیهِنَّ وَ مَا بَیْنَهُنَّ وَ مَنْ یَتَقَلَّبُ عَلَیْهِنَّ وَ الْجَنَّةُ وَ النَّارُ وَ مَنْ خَلَقَ رَبُّنَا وَ مَا یُرَى وَ مَا لَا یُرَى ؛

وقتی ابا عبد الله الحسین(ع) به شهادت رسید، تمام آسمان‌ها و زمین‌های هفتگانه و آنچه در اینها و بین اینها بود و هر که بر آنها می‌‎جنبید و بهشت و جهنّم و هر چه خداوند آفریده چه دیده شود و چه نادیدنی باشند بر او گریه کردند.
بحارالانوار، ج 45، ص 206