نهی خداوند از حسدورزی

پیامبر اکرم صلّى الله علیه و آله فرمودند:

قَالَ اللهُ عزَّوجلَّ لِمُوسَی بْنِ عِمْرَانَ: لَا تَحْسُدَنَّ لِلنَّاسِ عَلَی مَا آتَیتُهُم مِنْ فَضْلِی وَ لَا تَمُدَّنَّ عَینَیک اِلَی ذَلِک وَ لَا تَتبَعْهُ نَفْسُک فَاِنَّ الْحَاسِدَ سَاخِطٌ لِنِعْمَتِی ضَادُّ لِقسمِی الَّذِی قَسَّمْتُ بَینَ عِبَادِی وَ مَنْ یک کذَلِک فَلَسْتُ مِنْهُ وَ لَیسَ مِنِّی ؛

خداوند عزیز و جلیل به موسی بن عمران فرمود: بر آنچه من در اثرِ مهر خود به مردم داده‌ام حسادت مَوَرز و چشمانت را به آن مدوز و خود را به دنبال آن مینداز؛ زیرا حسود بر نعمت‌های من خشمگین است و از نصیبی که برای بندگانم تعیین کرده‌ام، جلوگیری می‌کند و هر کس چنین باشد از من نیست و من از او نیستم.

الجواهر السنیه، ص 42