امام سجاد علیه السلام فرمودند:
کانَ الْحُسَینُ بْنُ عَلِی بْنِ اَبِی طَالِبٍ (ع) یصَلِّی،‌ فَمَرَّ بَینَ یدَیهِ رَجُلٌ فَنَهَاهُ بَعْضُ جُلَسَائِهِ فَلَمَّا انْصَرَفَ مِنْ صَلَاتِهِ، قَالَ لَهُ: لِمَ نَهَیتَ الرَّجُلَ؟ قَالَ: یابْنَ رَسُولِ اللهِ (ص) خَطَرَ فِیمَا بَینَک وَ بَینَ الْمِحْرَابِ! فَقَالَ: وَیحَک! اِنَّ اللهَ عزَّوجلَّ اَقْرَبُ اِلَی مِنْ اَنْ یخْطِرَ فِیمَا بَینِی وَ بَینَهُ اَحَدٌ.

امام حسین علیه السلام نماز می خواند. مردی از جلوی ایشان می گذشت یکی از همنشینان امام، آن مرد را از حرکت باز داشت چون امام حسین علیه السلام نمازش را تمام کرد به او فرمودند: «چرا آن مرد را بازداشتی»
گفت: ای فرزند پیامبر خدا! میان تو و محراب فاصله انداخت.
آن‌گاه حضرت فرمودند: «خداوند عزیز و جلیل به من نزدیک تر از آن است که میان من و او کسی فاصله بیندازد.»
بحارالانوار، ج 80، ص 298