روزی مستمندی،‌ درخواست کمک می‌کرد، امام حسین علیه السلام فرمودند:
اَتَدْرُونَ مَا یقُولُ؟ قَالُوا: لَا، یابْنَ رَسُولِ اللهِ! قَالَ (ع): یقُولُ: اَنَا رَسُولُکم، اِنْ اَعْطَیتُمُونِی شَیئاً اَخَذْتُهُ وَ حَمَلْتُهُ اِلَی هُنَاک وَ اِلَّا اَرِدُ اِلَیهِ وَ کفّی صِفرٌ.

«آیا می‌دانید که او چه می‌گوید؟»
گفتند: نه ای فرزند پیغمبر خدا!
حضرت فرمودند: «می‌گوید: من فرستاده شما هستم اگر چیزی به من بدهید، آن را می‌گیرم و [برایتان] به آنجا (قیامت) می‌برم؛ وگرنه با دستانی تهی بر آن در می‌آیم.»
مستدرک الوسائل، ج 7، ص 203