امام علی علیه السلام فرمودند:
مَن أکَلَ الطَّعامَ عَلَى النَّقاءِ، وأجادَ الطَّعامَ تَمَضُّغاً، وتَرَکَ الطَّعامَ وهُوَ یَشتَهیهِ، ولَم یَحبِسِ الغائِطَ إذا أتى؛ لَم یَمرَض إلاّ مَرَضَ المَوتِ؛

هر کس در گرسنگى کامل، غذا بخورد، غذا را خوب بجود، در حالى که هنوز میل خوردن دارد، غذا را وا گذارد و چون احساس قضاى حاجت کرد، آن را محبوس ندارد، به هیچ بیماری‌اى جز بیمارى مرگ، مبتلا نمی‌شود.
مکارم الاخلاق، ج ۱، ص ۳۱۴، ح ۱۰۰۳