امام علی علیه السلام فرمودند:
مَن عَشِقَ شیئا أعشى (أعمى) بَصَرَهُ، و أمرَضَ قَلبَهُ، فهُو یَنظُرُ بعَینٍ غیرِ صَحیحَةٍ، و یَسمَعُ باُذُنٍ غیرِ سَمیعَةٍ، قد خَرَقَتِ الشَّهَواتُ عَقلَهُ، و أماتَتِ الدنیا قَلبَهُ.

هر که عاشق چیزى شود، دیده اش را کور گرداند و دلش را بیمار. در نتیجه با چشمى عیبناک بنگرد و با گوشى ناشنوا بشنود. شهوتها، خِرد او را از هم بدَرد و دنیا، دلش را بمیراند.
نهج البلاغه: الخطبه ۱۰۹