امام مهدی علیه السلام در پاسخ سؤال از زاد و ولد در بهشت فرمودند:
إنَّ الجَنَّةَ لا حَملَ فیها لِلنِّساءِ وَلا وِلادَةَ، ولا طَمثَ وَلا نِفاسَ، وَلا شَقاءَ بِالطُّفُولِیةِ، وفیها ما تَشتَهِی الأَنفُسُ وَتَلَذُّ الأَعینُ، کما قالَ سُبحانَهُ. فَإِذَا اشتَهَی المُؤمِنُ وَلَدا خَلَقَهُ اللّهُ بِغَیرِ حَملٍ وَلا وِلادَةٍ عَلَی الصّورَةِ الَّتی یرِیدُ، کما خَلَقَ آدَمَ عِبرَةً.

در بهشت، زنان، نه باردار می شوند، نه می زایند، نه حیض می بینند، نه نِفاس می شوند و نه زحمت بچّه داری را تحمّل می کنند؛ بلکه در آن جا ـ همان گونه که خداوند سبحان فرموده ـ، آنچه دل ها هوس می کنند و چشم ها [از دیدنش] لذّت می برند، هست. پس هر گاه مؤمن، هوس فرزندی کند، خداوند، آن را، بدون آن که بارداری یا زایمانی در کار باشد، به همان شکلی که می خواهد، می آفریند، چنان که آدم را، نمونه آفرید.
الاحتجاج: ج ۲ ص ۵۸۰ ح ۳۵۷