ملاحظه فهم پرسشگر

امام باقر علیه السلام فرمودند:

عَنْ جَابِرٍ قَالَ: سَأَلْتُ أَبَا جَعْفَرٍ علیه السلام عَنْ شَیْ ءٍ فِی تَفْسِیرِ الْقُرْآنِ فَأَجَابَنِی ثُمَّ سَأَلْتُهُ ثَانِیَهً فَأَجَابَنِی بِجَوَابٍ آخَرَ. فَقُلْتُ: جُعِلْتُ فِدَاکَ کُنْتَ أَجَبْتَ فِی هَذِهِ ال_ْمَسْأَلَهِ بِجَوَابٍ غَیْرِ هَذَا قَبْلَ ال_ْیَوْمِ فَقَالَ لِی یَا جَابِرُ إِنَّ لِلْقُرْآنِ بَطْناً وَ لِلْبَطْنِ بَطْنٌ وَ لَهُ ظَهْرٌ وَ لِلظَّهْرِ ظَهْرٌ یَا جَابِرُ وَ لَیْسَ شَیْ ءٌ أَبْعَدَ مِنْ عُقُولِ الرِّجَالِ مِنْ تَفْسِیرِ الْقُرْآنِ ... ؛

جابر میگوید: از امام باقر علیه السلام تفسیر چیزی را از نظر قرآن پرسیدم که حضرت جواب داد و همان سؤال را دوباره پرسیدم که امام علیه السلام پاسخ دیگری داد. به حضرت عرض نمودم: جانم به فدایت، دیروز به این پرسش جواب دیگری اظهار داشتید؟ حضرت خطاب به من فرمود: قرآن، باطنی دارد و باطن آن هم باز بطن و سرّ دیگری دارد و باز قرآن، ظاهری دارد و ظاهر آن ظهور دیگری. ای جابر! هیچ چیزی از تفسیر قرآن، به خردها دورتر نیست.

بحارالانوار، ج 89، ص 91 و 95.