امام علی علیه السلام فرمودند:
اِن اَخْسَرَ الناس صَفْقَهً واَخْیبِهم سَعیاً رجلٌ اَخْلَق بدنه فی طلب ماله ولم تُساعده الْمقادیر علی اِرادَته فخَرج مِن الدنیا بحسْرته وقدم علی الاخره؛

به راستی زیانمندترین مردم در معاملات و ناامیدترین آنها در تلاش، کسی است که خود را در به دست آوردن مال فرسوده کرده ولی مقدّرات، او را در رسیدن به خواسته اش یاری نکرده، پس از دنیا با حسرت آن بیرون رفته و در آخرت با گناه آن قدم نهد.
نهج البلاغه، حکمت 430.