امام صادق علیه السلام فرمودند:
یَفْقِدُ النّاسُ امامَهُم فَیَشْهَدُهُمُ الْمَوسِمَ فَیَراهُمْ وَلایَرَوْنَهُ.

مردم، امام خویش را از دست می‌دهند (و در زمان غیبت) امام در موسم حج حضور پیدا می‌کند و مردم را می‌بیند، امّا آنان او را نمی‌بینند.
بحارالأنوار، ج 52، ص 151
شرح حدیث:
عصر غیبت، عصر آزمایش مردم و سنجش ایمانهاست.
فلسفه‌غیبت‌امام علیه السلام زمینه سازی برای بالا رفتن ایمانها و شناخت امام و نقش او در هستی و هدایت مردم است. در دورانی که مردم گرفتار جهل و دنیاگرایی و سلطه حکومتهای جائر شدند، امامان یکایک مظلومانه به شهادت رسیدند.
خداوند، حجّت دوازدهم را ذخیره نگهداشت و مردم را به هجران و غیبت مبتلا ساخت، تا روزی به خواست خداوند ظهور کند و جهان را با فروغ عدالت روشن سازد.
طبق احادیث متعدّد، آن حضرت در ایّام حج، در موسم این عبادت حضور می‌یابد و در جمعِ مردم و زائران خانه خداست و مردم را می‌بیند، امّا مردم توفیق دیدار او را ندارند، یا می‌بینند ولی نمی‌شناسند.
البته کسانی هم هستند که چه در موسم حج و در حال طواف یا وقوف به عرفات و ... یا در اوقات و جاهای دیگر به دیدار آن «خورشید» پنهان توفیق می‌یابند. امّا باید دانست که این زیارت عظیم، لیاقت و پاکی و تقوا می‌خواهد. کسانی روز و شب در انتظار دیدار او عاشقانه می‌سوزند. امّا اگر دلی پاک باشد و مؤمنی زندگیِ خدا پسند داشته باشد، به این توفیق، دست خواهد یافت.
حضرت مهدی علیه السلام محور عالم و نور هستی و قلب عالم امکان است و ظهورش تحقّق بخشِ وعده الهی در حاکمیت مطلق حق بر سراسر عالم است.