زیارت و سلام بر پیامبر اکرم (ص)

پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله فرمودند:

مَنْ زارَ قَبْری بَعْدَ مَوْتی کانَ کَمَنْ هاجَرَ الَیَّ فی حَیاتی فَانْ لَمْ تَسْتَطیعُوا فَابْعَثُوا الیَّ بالسَّلامِ فَانَّهُ یَبْلُغُنی.

هر کس پس از وفات من قبر مرا زیارت کند، گویا در حال حیاتم به سوی من هجرت کرده است. پس اگر نتوانستید قبرم را زیارت کنید، از دور به من سلام بفرستید، که یقیناً به من خواهد رسید.

التهذیب، ج 6، ص 3

از بزرگ‌ترین افتخارات و موهبت‌ها، توفیق دیدار حضرت رسول اکرم صلّی الله علیه و آله است. در عصر آن پیامبر عزیز، کسانی از راه‌های دور و با تحمّل رنج راه و بادیه و مشقّت‌های سفر به سوی مدینه «هجرت» می‌کردند تا به زیارت آن حضرت نائل آیند و جمال حجّت الهی و آخرین سفیر پروردگار را ببینند.
چه زیباست که مسلمانی به دیدار پیامبر رود، یا به محضر آن حضرت سلام عرض کند و آن پیامبر رحمت نیز سلامش را شنیده، پاسخ گوید.
«زیارت قبر» در این حدیث، همانند «دیدار حضوری» و هجرت به سوی محمد مصطفی صلّی الله علیه و آله به حساب آمده است.
اگر کسانی توفیق این تشرّف و زیارت «روضه نبوی» را نداشته باشند، باز هم «سلام» کردن بر آن حضرت، جایگزین زیارت شمرده شده است و این نهایت لطف و عنایت است. برای آن حضرت هم نزدیکی یا دوری مسافت تفاوتی نمی‌کند. هر کس از هر جا عرض سلام کند، فرشتگان الهی و پیک‌های عالم ملکوت، این عرض ادب و ارادت را به محضر نورانی‌اش می‌رسانند.
ما نیز از همین جا زبان به سلام می‌گشاییم و به پیشگاه حضرتش عرض می‌کنیم:
«السلام علیک یا رسول اللَّه، السلام علیک یا محمد بن عبداللَّه».