صبح روشن برای روشن دیده‌گان

امام علی علیه السلام فرمودند:

قَدْ أَضَاءَ الصُّبْحُ لِذِی عَیْنَیْنِ.

برای آنکه دو چشم بینا دارد صبح روشن است.

نهج البلاغه، حکمت 160

صبح پیروزی و صبح رسیدن به اهداف عالی برای کسانی که با بصیرت و آگاهی حرکت می کنند روشن است دو چشم یکی چشم سر است ودیگری چشم دل وقتی هر دوبه کار افتد کمتر انسان گرفتار اشتباه و لغزش می شود.

مردم بصیر هیچ گاه برده و اسیر دشمنان نمی شوند فریب و فریبکاری استعمارگران تاثیری در آنها نمی گذارد. درک سیاسی و رشد فکری آنقدر بالا هست که نقشه های شوم دشمنان را به خوبی می شناسند و خنثی می کنند.

چشم سر در برابر چشم دل از نظر اهمیت بسیار نازل و پایین است. چون ممکن است کسی کور باشد اما بصیرتی دارد که همه مسایل زمان خویش را خوب می فهمد و عمل می کند.

پیامبر صلی الله علیه و اله وسلم فرمود:
لَیسَ الاَعمی مَن یَعمی بَصرُهُ اِنَّما الاَعمی مَن تَعمی بَصیرَتُهُ (1)
کور آن نیست که چشمش نابینا باشد بلکه کور واقعی آن کسی است که دیده بصیرتش کور باشد.

امام علیه السلام نیز فرمود:
نَظرُ البَصَرِ لا یُجدی اِذا عَمِیَتِ البَصیرَهُ
هرگاه دیده بصیرت کور باشد نگاه چشم سودی ندهد.

پی نوشت:
1- کنزالعمال 1220

منبع: حدیث زندگی: شرح حکمت های نهج البلاغه، کاظم ارفع، تهران: پیام عدالت،1390.