چهل حدیث | استخاره: حدیث دهم

امام صادق علیه السلام فرمودند:

رَوَى حَمَّادُ بْنُ عِیسَى عَنْ نَاجِیَةَ عَنْ أَبِی عَبْدِ اَللَّهِ عَلَیْهِ اَلسَّلاَمُ : «أَنَّهُ کَانَ إِذَا أَرَادَ شِرَاءَ اَلْعَبْدِ أَوِ اَلدَّابَّةِ أَوِ اَلْحَاجَةَ اَلْخَفِیفَةَ أَوِ اَلشَّیْءَ اَلْیَسِیرَ اِسْتَخَارَ اَللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ فِیهِ سَبْعَ مَرَّاتٍ فَإِذَا کَانَ أَمْراً جَسِیماً اِسْتَخَارَ اَللَّهَ مِائَةَ مَرَّةٍ».

حمّاد بن عیسى از ناحیه و او از امام صادق علیه السّلام روایت کرده است که آن حضرت هر گاه قصد داشت بنده یا چهارپایى بخرد یا کار ساده یا حاجت سبکى داشت هفت بار استخاره می‌کرد یعنى استخیر اللّه مى‌گفت و از خداوند عزّ و جلّ‌ طلب خیر می‌نمود، و هر گاه کار مهم و بزرگى داشت لفظ‍‌ «استخیر اللّه» (طلب خیر از خداوند متعال را) صد مرتبه مى‌فرمود.

من لا یحضره الفقیه، ج ۱، ص 563