امام صادق علیه ‌السلام فرمودند: یکی از پدرانم در دعای استخاره به خداوند عرضه می‌داشت:
اَللَّهُمَّ لَکَ اَلْحَمْدُ کُلُّهُ وَ بِیَدِکَ اَلْخَیْرُ کُلُّهُ اَللَّهُمَّ إِنِّی أَسْتَخِیرُکَ بِرَحْمَتِکَ وَ أَسْتَقْدِرُکَ اَلْخَیْرَ بِقُدْرَتِکَ عَلَیْهِ إِنَّکَ تَقْدِرُ وَ لاَ أَقْدِرُ وَ تَعْلَمُ وَ لاَ أَعْلَمُ وَ أَنْتَ عَلاّمُ اَلْغُیُوبِ اَللَّهُمَّ فَمَا کَانَ مِنْ أَمْرٍ هُوَ أَقْرَبُ مِنْ طَاعَتِکَ وَ أَبْعَدُ مِنْ مَعْصِیَتِکَ وَ أَرْضَى لِنَفْسِکَ وَ أَقْضَى لِحَقِّکَ فَیَسِّرْهُ لِی وَ مَا کَانَ مِنْ غَیْرِ ذَلِکَ فَاصْرِفْهُ عَنِّی وَ اِصْرِفْنِی عَنْهُ فَإِنَّکَ لَطِیفٌ لِذَلِکَ وَ اَلْقَادِرُ عَلَیْهِ.

خداوندا، ستایش از آن توست، و خیر در دستان قدرت تو قرار دارد، من به رحمت و بخشندگی‌ات از تو خیر می‌خواهم، و از تو می‌خواهم که مرا بر خیر توانا سازی که توانا تویی و من توانی ندارم و دانا تویی و من آگاهی ندارم؛ آن که همه جهات غیب و پنهانی‌ها را می‌داند تویی. خداوندا، آن‌چه را که به پیروی و طاعت از تو نزدیک است و از گناه و عصیان بر تو دورتر است و تو آن را خوش می‌داری و حق خداوندی تو را پاس می‌دارد، پس آن را بر من هموار و آسان ساز و مرا نیز برای پذیرش آن نرم نما و چنان‌چه چنین نیست، آن را از من بازگردان و مرا نیز از آن منصرف ساز که تو بر آن لطف داری و بر آن توانایی.
مکارم الاخلاق، ج 1، ص 324