امام مهدی علیه السلام فرمودند:
أَحْمَدُ بْنُ عَلِیِّ بْنِ أَبِی طَالِبٍ اَلطَّبْرِسِیُّ فِی اَلْإِحْتِجَاجِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِ اَللَّهِ بْنِ جَعْفَرٍ اَلْحِمْیَرِیِّ: أَنَّهُ کَتَبَ إِلَى صَاحِبِ اَلزَّمَانِ عَلَیْهِ اَلسَّلاَمُ یَسْأَلُهُ عَنِ اَلْمُحْرِمِ یَرْفَعُ اَلظِّلاَلَ هَلْ یَرْفَعُ خَشَبَ اَلْعَمَّارِیَّةِ أَوِ اَلْکَنِیسَةِ وَ یَرْفَعُ اَلْجَنَاحَیْنِ أَمْ لاَ فَکَتَبَ إِلَیْهِ لاَ شَیْءَ عَلَیْهِ فِی تَرْکِهِ رَفْعَ اَلْخَشَبِ.

حمیری رحمه‌الله گوید مکتوبی به امام عصر عجّل اللّه تعالی فرجه الشریف نگاشتم و در آن از فردی پرسیدم که حاجتی به او روی آورده و وی نمی‌داند آن را انجام دهد یا خیر، از این رو دو انگشتر می‌گیرد و بر روی یکی می‌نویسد: آری انجام بده، و بر روی دیگری می‌آورد انجام نده، و بارها با آن استخاره می‌گیرد، آیا این کار جایز است یا خیر و آیا می‌توان آن را همانند استخاره و از اقسام آن دانست یا خیر، استخاره امری ورای آن است. حضرت در پاسخ نوشتند: چیزی که سنت امام معصوم علیه‌ السلام است این است که استخاره باید به رقعه و نماز باشد.
تفصیل وسائل الشیعة إلی تحصیل مسائل الشریعة، ج 12، ص 525