ابتلای بنده‌ای که خدا دوستش دارد

امام باقر علیه السلام فرمودند:

إنَّ اللّهَ تَبارَکَ وَ تَعالی إذا أحَبَّ عَبداً غَتَّهُ بِالبَلاءِ غَتّاً وَ ثَجَّهُ بِالبَلاءِ ثَجّاً فإذا دَعاهُ قالَ لَبَّیکَ عَبدی لَئِن عَجّلتُ لَکَ ما سَأَلتَ إنّی علی ذلِکَ لَقادرٌ و لَئِنِ ادَّخرتُ لَکَ فَما ادَّخرتُ لَکَ فَهُوَ خَیرٌ لَکَ.

هرگاه خداوند تبارک و تعالى بنده‌اى را دوست داشته باشد، او را در غرقاب بلا فرو مى‌برد و باران بلا بر سر او فرو مى‌ریزد و چون او خدا را بخواند، مى‌فرماید: لبیک بنده من؛ اگر بخواهم خواسته‌ات را زود برآورده سازم مى‌توانم، اما آن را براى تو مى‌اندوزم و آنچه برایت بیندوزم، تو را بهتر است.

اصول کافی، ج 2، ص 253 ؛ بحار الانوار، ج 81، ص 196