امام سجاد علیه السلام در دعاى خویش هنگام ورود به ماه رمضان فرمودند:
اللّهُمَّ ... وأعِنّا عَلى صِیامِهِ بِکَفِّ الجَوارِحِ عَن مَعاصیکَ وَاستِعمالِها فیهِ بِما یُرضیکَ؛ حَتّى لا نُصغِیَ بِأَسماعِنا إلى لَغوٍ، ولا نُسرِعَ بِأَبصارِنا إلى لَهوٍ، وحَتّى لا نَبسُطَ أیدِیَنا إلى مَحظورٍ، ولا نَخطُوَ بِأَقدامِنا إلى مَحجورٍ، وحَتّى لا تَعِیَ بُطونُنا إلاّ ما أحلَلتَ، ولا تَنطِقَ ألسِنَتُنا إلاّ بِما مَثَّلتَ، ولا نَتَکَلَّفَ إلاّ ما یُدنی مِن ثَوابِکَ، ولا نَتَعاطى إلاَّ الَّذی یَقی مِن عِقابِکَ.

خداوندا! ... ما را بر روزه دارىِ این ماه یارى کن، با نگه داشتن اعضا از نافرمانى ات و به کارگیرى آنها در آنچه خشنودت مى سازد، تا آن که با گوش هایمان به بیهوده گوش نسپاریم و با چشم هایمان به بازیچه نشتابیم و دستان خویش را به آنچه ممنوع است، نگشاییم و با گام هایمان، به سوى آنچه حرام است، راه نپوییم، و تا آن که شکممان جز از آنچه حلال کرده اى، پُر نشود و زبان هایمان جز به آنچه فرموده اى، گویا نشود و خود را جز در آنچه ما را به پاداش تو نزدیک مى سازد، به زحمت نیفکنیم و جز به آنچه از کیفرت باز مى دارد، نپردازیم.
صحیفه السجادیه: دعای ۴۴