امام علی علیه السلام فرمودند:
إِنَّ لِلَّهِ عِبَاداً یخْتَصُّهُمُ اللَّهُ بِالنِّعَمِ لِمَنَافِعِ الْعِبَادِ، فَیقِرُّهَا فِی أَیدِیهِمْ مَا بَذَلُوهَا، فَإِذَا مَنَعُوهَا نَزَعَهَا مِنْهُمْ، ثُمَّ حَوَّلَهَا إِلَى غَیرِهِمْ.

خدا را بندگانى است که براى سود رساندن به دیگران، نعمت‌هاى خاصّى به آنان بخشیده، تا آن گاه که دست بخشنده دارند نعمت‌ها را در دستشان باقى مى‌گذارد، و هر گاه از بخشش دریغ کنند، نعمت‌ها را از دستشان گرفته و به دست دیگران خواهد داد.
نهج البلاغه: حمکت 425