امام صادق علیه السلام فرمودند:
إذا دَخَلَ شَهرُ رَمَضانَ فَلِلّهِ فیهِ شَرطٌ، قالَ اللّهُ تَعالى: « فَمَن شَهِدَ مِنکُمُ الشَّهْرَ فَلْیَصُمْهُ»، فَلَیسَ للرَّجُلِ إذا دَخَلَ شَهرُ رَمَضانَ أن یَخرُجَ إلاّ فی حَجٍّ، أو عُمرَةٍ، أو مالٍ یَخافُ تَلَفَهُ، أو أخٍ یَخافُ هَلاکَهُ، ولَیسَ لَهُ أن یَخرُجَ فی إتلافِ مالِ أخیهِ، فَإِذا مَضَت لَیلَةُ ثَلاثٍ وعِشرینَ فَلیَخرُج حَیثُ شاءَ.

وقتى ماه رمضان وارد مى‌شود، خداوند در آن شرطى دارد. خداوند فرموده است: «پس، هر کس از شما این ماه را شاهد بود، آن را روزه بگیرد». پس وقتى ماه رمضان وارد شد، شخص نمى‌تواند بیرون رود، مگر براى حج، یا عمره، یا مالى که بیم دارد تلف شود، یا برادرى که مى ترسد هلاک گردد. نیز حق ندارد براى تلف کردن مال برادرش بیرون رود. پس چون شب بیست و سوم گذشت، مى تواند هر جا که خواست، برود.
تهذیب الاحکام: ج ۴ ص ۲۱۶