امام رضا علیه السلام - به کسی که از ایشان اجازه خواست تا برای سلطان، کار کند - فرمودند:
اِنْ کنْتَ تَعْلَمُ اَنَّک اِذَا وُلّیتَ عَمِلْتَ فِی عَمَلِک بِمَا اَمَرَ بِهِ رَسُولُ اللهِ (ص) ثُمَّ تُصَیرُ اَعْوَانَک وَ کتَّابَک اَهْلَ مِلَّتِک فَاِذَا صَارَ اِلَیک شَیءٌ وَاسَیتَ بِهِ فُقَرَاءَ الْمُوْمِنینَ حَتَّی تَکونَ وَاحِداً مِنْهُمْ کانَ ذَا بِذَا، وَ اِلّا فَلَا.

اگر می دانی که چنانچه به کار گماشته شدی، در آن مقام، به آنچه پیامبر خدا دستور داده عمل می کنی و دستیاران و دبیرانت را از هم‌کیشانت می گماری و هر گاه چیزی به تو رسید، آن را با مومنان ( شیعیان) فقیر، تقسیم می کنی تا خود نیز یکی از مومنان باشی، اینها [گناهِ] آن کار را جبران می کند، در غیر این صورت، مُجاز نیستی.
بحار الانوار، ج 49، ص 335.