امام علی علیه السلام فرمودند:
اَلَا حُرٌّ یدَعُ هَذِهِ الْلُّمَاظَةَ لِاَهْلِهَا؟! اِنَّهُ لَیسَ لِاَنْفُسِکمْ ثَمَنٌ اِلَّا بِهَا.

آیا آزاده ای یافت نمی شود که این ته مانده غذا در دهان را برای کسی که در خورِ آن است، وانهد؟ به راستی که جان های شما را بهایی جز بهشت نیست. پس، آنها را جز به بهشت مفروشید.
نهج البلاغه، حکمت 456 ؛ بحار الانوار، ج 70، ص 132