امام علی علیه‌ السلام فرمودند:
وَ اللَّهِ لَدُنْیَاکُمْ هَذِهِ أَهْوَنُ فِی عَیْنِی مِنْ عُرَاقِ خِنْزِیرٍ فِی یَدِ مَجْذُومٍ.

به خدا قسم این دنیای شما در چشم من از استخوان بی گوشت خوک در دست بیمار جذامی پست تر است.
نهج البلاغه: حکمت 228
شرح حدیث:
دنیایی که با دروغ و فریب و زر و زور و فساد مالی و جنسی آغشته باشد همان است که امام علیه السلام فرمودند. آنان که سرگرم دنیا با اوصاف فوق هستند باطن کثیف و آلوده آن را نمی بینند بعد از آنکه رخت از این جهان بستند و به جهان باقی رفتند تازه می فهمند که علی بن ابیطالب چه می فرمودند و چرا این قدر توی سر دنیا می زند و ارزش آنرا پایین می آورد. ولی چه باید کرد که اکثر دنیاداران مست پول و ثروت و زرق و برق ظاهری آنند و اگر تمام آیات الهی و کلمات نورانی چهارده معصوم علیهم السلام را برایشان ابلاغ کنی باز راه خودشان را می روند و چه بسا حرف های ناصح و موعظه کننده را به مسخره می گیرند.

امام علیه السلام می فرمودند:
ایاک انَّ تَغْتَرَّ بِمَا تُرِی مِنْ اخلاد أَهْلِها الیها وَ تکالبهم عَلَیْهَا فَاِنَّهُم کِلابٌ عاوِیَهٌ و سِباعٌ ضارِیَهٌ یَهِرُّ بَعضُها عَلی بعضٍ یَاکُلُ عزیزُها ذلیلَها و یَقهَرُ کَبیرُها صَغیرَها نَعَمٌ مُعَقَّلَهٌ وَ اُخری مُهمَلَهٌ قَد اَضَلَّت عُقولَها و رَکِبَت مَجهولَهاِ؛
مبادا از این که می بینی دنیاپرستان به دنیا رو کرده اند و آزمندانه به جان دنیا افتاده اند فریب بخوری زیرا که آنان مانند سگانی پارس کنان و درندگانی وحشی هستند که برای یکدیگر خرناس میکشند قدرتمندان ناتوانان را فرو می بلعند و بزرگترها کوچکترها را مغلوب خود می سازند چارپایانی هستند که گروهی دربندندو شماری یله و رهایند و عقل های خویش را از دست داده اندو بیراهه می روند.(1)

شرح ابن میثم
عراق جمع عرق، از نوع جمع هاى غریب، مثل تؤام جمع توأم است، و آن استخوانى است که گوشت را از آن زدوده اند. و این مبالغه اى است در پستى و حقارت دنیا و نفرت از آن، زیرا استخوان بى گوشت هیچ فایده اى ندارد، بویژه آن که با انتساب به خوک مورد تأکید قرار داده است، و بعد هم با این که در دست جذامى باشد نفرت را به حد اعلا رسانده است.(2)

پی‌نوشت:
1- بحارالانوار، ج 73، ص 123
2- ترجمه شرح نهج البلاغه ابن میثم، ج 5، ص 611 و 612

منبع: حدیث زندگی: شرح حکمت های نهج البلاغه، کاظم ارفع، تهران: پیام عدالت،1390.