شناخت جایگاه وفادارى

امام علی علیه‌ السلام فرمودند:

الْوَفَاءُ لِأَهْلِ الْغَدْرِ غَدْرٌ عِنْدَ اللَّهِ وَ الْغَدْرُ بِأَهْلِ الْغَدْرِ وَفَاءٌ عِنْدَ اللَّهِ.

وفا نمودن با بی وفایان بی وفایی با خداست و بی وفایی با بی وفایان وفا نمودن با خداست.

نهج البلاغه: حکمت 251

با اینکه این قدر سفارش شده که برای وفای به عهد و پیمان بین کافر و مسلمان و مومن و فاسق فرق نگذارید در عین حال امام علیه السلام می فرمایند آدم های بدقول و نیرنگ باز که قصد فریب ما را دارند وفای به آنها بی وفایی با خداست بلکه تکلیف بی‌وفایی با آنهاست.

چون افراد بی وفا وقتی وفاداری را از اهل وفا می بینند در کارشان گستاخ تر شده و حمل به ضعف و نفهمیدن وفاداران می کنند. بنابراین برای ادب کردنشان و برای آنکه جری نشوند باید به آنها بی وفایی کرد.

مصداق عینی و نمونه بارز در سطح بین الملل کسانی هستند که منشور سازمان ملل متحد را نوشتند. بنا شد بعد از جنگ دوم جهانی جنگ و خونریزی و مظلوم کشی و زورگویی تمام شود و صاحبان قدرت قول دادند ملت ها را به استثمار و استعمار نکشند. دیدیم که همه دروغ بود و به اکثر وعده هایی که دادند عمل نکردند پس بر ماست که مقابله به مثل کنیم و طبق فرمایش مولایمان امیرالمومنین به وعده هایمان به زورگویان عمل نکنیم که این کار وفا نمودن با خداست.

شرح ابن میثم
توضیح این که از جمله عهد و پیمان هاى الهى در دستورات دینى اش، بى وفایى نسبت به فریبکاران به هنگام فریبکارى آنهاست به دلیل قول خداى تعالى:... وَ إِمَّا تَخافَنَّ مِنْ قَوْمٍ بعضى گفته اند: این آیه در باره یهود بنى قینقاع نازل شده است که با پیامبر (صلّی الله علیه و آله) عهدى بسته بودند و تصمیم بر پیمان شکنى داشتند که خداوند، پیامبر (صلّی الله علیه و آله) را خبر داد و دستور داد تا با آنان بجنگد و به جهت پیمان شکنى آنها را مجازات کند، زیرا وفادارى نسبت به آنان، بى وفایى نسبت به پیمان با خدا بود. و فریبکارى و بى وفایى نسبت به آنها - وقتى که فریبکارى کنند - وفادارى نسبت به پیمان الهى است.(1)

پی‌نوشت:
1- ترجمه شرح نهج البلاغه ابن میثم، ج 5 ص 629

منبع: حدیث زندگی: شرح حکمت های نهج البلاغه، کاظم ارفع، تهران: پیام عدالت،1390.