امام حسن عسکری علیه السّلام فرمودند:
بئس العبد عبد یكون ذا وجهین و ذا لسانین، یطری أخاه شاهدا، و یأكله غائبا، إن أعطی حسده، و إن ابتلی خانه

چه بد است آن بنده خدا كه دورو و دو زبان است. در حضور برادرش او را می ستاید و در غیاب او بدگوئیش می كند. اگر عطایی به برادرش رسد حسد برد، و اگر گرفتار گردد او را وانهد.
تحف العقول ، ص 518