امام رضا علیه السّلام فرمودند:
فِي العَسَلِ شِفاءٌ مِن كُلِّ داءٍ . مَن لَعِقَ لَعقَةَ عَسَلٍ عَلَى الرِّيقِ يَقطَعُ البَلغَمَ ، ويَحسِمُ الصُّفرَةَ ، ويَمنَعُ المِرَّةَ السَّوداءَ ، ويُصَفِّي الذِّهنَ ، ويُجَوِّدُ الحِفظَ إذا كانَ مَعَ اللُّبانِ الذَّكَرِ ؛

در عسل ، درمان هر دردى است . هر كس ناشتا يك انگشت از آن را بليسد ، اين عسل ، بلغم [وى ]را پايان مى دهد ، صفرا را فرو مى نشانَد ، تلخه سياه (زرداب) را مانع مى شود ، ذهن را صفا مى بخشد و اگر كه همراه با كُنْدُر خورده شود ، حافظه را نكو مى سازد.
الفقه المنسوب للإمام الرضا عليه السلام ، ص346 و بحار الأنوار ، ج66 ، ص293