امام على علیه السلام دست کمیل بن زیاد را گرفت و او را به سوى گورستان برد و چون به صحرا رسید، آهى از نهاد برکشید و به او فرمودند:
یا کُمَیلُ ، العِلمُ خَیرٌ مِنَ المالِ ، العِلمُ یَحرُسُکَ وأنتَ تَحرُسُ المالَ ، والمالُ تَنقُصُهُ النَّفَقَةُ ، والعِلمُ یَزکو عَلَى الإنفاقِ ، وصَنیعُ المالِ یَزولُ بِزَوالِهِ .

اى کمیل ! دانش بهتر از دارایى است ؛ زیرا دانش از تو نگهبانى مى کند امّا از دارایى تو باید نگهبانى کنى ، دارایى با خرج کردن کم مى شود ، امّا دانش با انفاق زیاد مى گردد . و دست پرورده مال و ثروت با از بین رفتن آن از بین مى رود (احترام و موقعیت اجتماعى خود را از دست مى دهد) .
نهج البلاغة : الحکمة 147. الجبّان والجبّانه : الصّحراء ، وتُسمّى بهما المقابر ( النهایه : 1/236)