امام باقر علیه السّلام فرمودند:
إنّ العَبدَ لَيكونُ بارّا بِوالِدَيهِ في حياتِهِما، ثُمّ يَموتانِ فلا يَقضي عَنهُما دُيونَهُما ولا يَستَغفِرُ لَهُما فيَكتُبُهُ اللّه ُ عاقّا . وإنّهُ لَيكونُ عاقّا لَهُما في حياتِهِما غَيرَ بارٍّ بهِما ، فإذا ماتا قَضى دَينَهُما واستَغفَرَ لَهُما فيَكتُبُهُ اللّه عز و جل بارّا .

يك وقت هست كه بنده در زمان حيات پدر و مادر خود نسبت به آنان نيكوكار است ، امّا وقتى مى ميرند ، نه بدهى آنان را مى پردازد و نه برايشان طلب آمرزش مى كند ، در اين صورت خداوند او را نافرمان قلمداد مى كند و يك وقت هم هست كه بنده در زمان حيات پدر و مادرِ خود ، ناخلف و نافرمان است و به آنان نيكى نمى كند ، امّا وقتى مُردند بدهى هاى آنها را مى پردازد و براى ايشان آمرزش مى طلبد . لذا خداوند عز و جل او را نيكوكار مى نويسد .
الكافي: 2 / 163 / 21