كسى كه دو روزش (از نظر رشد انسانى وكمال زندگى) يكسان باشد، ضرر كرده و باخته است، هركس كه امروزش بهتر از ديروزش باشد، مورد غبطه

امام صادق علیه السّلام فرمودند:

مَنْ اِسْتَوى يَوْماهُ فَهُوَ مُغْبُونٌ، وَمَنْ كانَ آخِرُ يَوْمَيْهِ خَيْرُ هُما فَهُوَ مَغْبُوطٌ، وَمَنْ كانَ آخِرُ يَوْمَيْهِ شَرَّهُما فَهُوَ مَلْعُونٌ، وَمَنْ لَمْ يَرَ الزِّيادَةَ فِى نَفْسِهِ فَهُوَ اِلَى النُّقْصانِ وَمَنْ كانَ اِلَى النُّقْصانِ فَالْمَوْتُ خَيْرٌلَهُ مِنَ الْحَياةِ؛

كسى كه دو روزش (از نظر رشد انسانى وكمال زندگى) يكسان باشد، ضرر كرده و باخته است، هركس كه امروزش بهتر از ديروزش باشد، مورد غبطه ديگران قرار مى گيرد ( و آرزو مى كنند كه مثل او باشند)، هركس امروزش بدتر از ديروزش باشد، محروم از رحمت خداست. هركس كه در وجود خود، افزايش و كمال را نبيند و حس نكند، رو به كاستى و نقصان است، و هركس رو به نقصان وكاهش باشد، مرگ براى او بهتر از زندگى است.

[معانى الأخبار، ص 342]