امام علی علیه السّلام فرمودند:
عَجِبْتُ لِمَن يُنْشِدُ ضالَّتَهُ وَ قَدْ اَضَلَّ نَفْسَهُ فَلا يَطْلُبُها؛

در شگفتم از كسى كه در پى يافتن گمشده خويش مى گردد، در حالى كه «خود» را گم كرده و در پى يافتن «خويش» نيست!
[ميزان الحكمه، ج 7، ص 141]