رسول خدا (صلى الله عليه و آله)، در شب نوبتى عايشه، نزد او بودند. به پيامبر اکرم (صلى الله عليه و آله) عرض كرد: اى رسول خدا، چرا

امام باقر علیه السّلام فرمودند:

كانَ رَسولُ اللّه صلى الله عليه و آله عِندَ عائشةَ لَيلَتَها ، فقالَت: يا رَسولَ اللّه ، لِمَ تُتعِبُ نَفسَكَ وقد غَفَرَ اللّه ُ لَكَ ما تَقَدَّمَ مِن ذَنبِكَ وما تأخَّرَ ؟ فقالَ: يا عائشةُ، ألا أكونُ عَبدا شَكورا ؟!

رسول خدا (صلى الله عليه و آله)، در شب نوبتى عايشه، نزد او بودند. به پيامبر اکرم (صلى الله عليه و آله) عرض كرد: اى رسول خدا، چرا خودت را «با عبادت» به رنج مى اندازى، حال آن كه خداوند گناهان گذشته و آينده تو را آمرزيده است؟ حضرت فرمودند: اى عايشه، آيا بنده اى سپاسگزار نباشم؟!

اصول الكافي، ج2، ص95، باب الشكر، ح6.