حضرت فاطمه علیهاالسلام در پاسخ زنانى که براى عیادتشان آمده و از سلامتى شان سؤال کردند، فرمودند:
اَصْبَحْتُ وَاللّه ِ عائِفَةً لِدُنْیاکُنَّ، قالِیَةً لِرِجالِکُنَّ، لَفَظْتُهُمْ بَعْدَ اَنْ عَجَمْتُهُمْ وَشَنِأْتُهُمْ بَعْدَ اَنْ سَبَرْتُهُمْ، فَقُبْحا لِفُلُولِ الحَدِّ وَ خَوَرِ الْقناةِ وَ خَطَلِ الرَّأْىِ ... ؛

به خدا سوگند صبح کردم در حالى که نسبت به دنیاى شما بى رغبت و از مردان شما خشمگینم. پس از چشیدن، آنان را از دهان بیرون افکندم و پس از پیگیرى، از آنان خسته شدم. چه زشت است کند شدن تلاش ها و سستى نیروها و اضطراب اندیشه ها ! .
[معانى الاخبار، 354.]