از امام باقر علیه السلام درباره تفسیر آیه «و مَن أحیاها فَکَأنَّما أحیَا النّاسَ جَمیعا؛ هر که کسى را زنده کند گویى همه مردم را زنده کرده است»[مائده:32] پرسیدم، حضرت فرمودند:
قالَ: مَنْ قالَ إنِّیإمامٌ وَ لَیْسَ بِإمامٍ. قُلتُ: وَ اِنْ کانَ عَلَوِیّاً؟ قالَ علیه السلام: وَ اِنْ عَلَوِیّاً. قُلتُ: وَ اِنْ کانْ مِنْ وُلدِ عَلِیِ بنِ أبى طالِبٍ؟ قالَ علیه السلام: وَ اِنْ کان؛ راوی درباره آیه «وَ یَوْمَ القِیامَةِ تَرَى الَّذینَ کَذَبُوا عَلَى اللّه ِ وُجُوهُهُمْ مُسوَدَّةٌ؛

هر کس امام نباشد و مدعى امامت شود، مشمول آیه است.
گفتم: گر چه علوى باشد؟
حضرت فرمودند: اگر چه علوى باشد.
گفتم: اگر چه از فرزندان على بن أبى طالب باشد؟
حضرت فرمودند: اگر چه از آنان باشد.
الکافى، ج 1، ص 307.