امام حسن عسکری علیه السّلام فرمودند:
بِئْسَ الْعَبْدُ عَبْدٌ يَكُونُ ذاوَجْهَيْنِ وَذالِسانَيْنِ، يُطرى أَخاهُ شاهِدا وَ يأْكُلُهُ غائبا إنْ اُعْطِىَ حَسَدَهُ، وَ إِن اُبْتُلِىَ خانَهُ؛

انسانى كه دو رو و دو زبانه باشد بد بنده اى است، در روبرو از برادرش تعريف مى كند و پشت سر گوشتش را (با غيبت) مى خورد، اگر نعمتى به او داده شود حسد مى ورزد و اگر گرفتار شود به او خيانت مى كند
[بحارالانوار: ج 78 ص 373 ح 14]