امام علی علیه السّلام در باره «خَبّاب بن ارَت» فرمودند:
یَرْحَمُ اللَّهُ خَبَّابَ بْنَ الْأَرَتِّ فَلَقَدْ أَسْلَمَ رَاغِباً وَ هَاجَرَ طَائِعاً (وَ قَنِعَ بِالْکَفَافِ وَ رَضِیَ عَنِ اللَّهِ) وَ عَاشَ مُجَاهِداً طُوبَى لِمَنْ ذَکَرَ الْمَعَادَ وَ عَمِلَ لِلْحِسَابِ وَ قَنِعَ بِالْکَفَافِ وَ رَضِیَ عَنِ اللَّهِ ؛

خدا رحمت کند خَبّاب بن ارَت را که از صمیم دل اسلام آورد، و هجرتش از روی اطاعت بود، و به قدر حاجت قناعت می کرد، و از خداوند خشنود بود، و زندگی او جهاد بود. خوشا آنان که همواره به یاد رستخیزند، و کارشان پسند دیوان محاسبات الهی است، و به زندگی ساده آبرومندانه بسنده کنند، و از خداوند شادمان باشند.
نهج البلاغه، حکمت 41