اگر با اين شمشيرم بر فرق مؤمن زنم كه مرا دشمن دارد هرگز نخواهد داشت، و نيز اگر همه دنيا را به كام منافق ريزم كه مرا دوست بدارد

امام علی علیه السّلام فرمودند:

لَوْ ضَرَبْتُ خَيْشُومَ الْمُؤْمِنِ بِسَيْفِي هَذَا عَلَى أَنْ يُبْغِضَنِي مَا أَبْغَضَنِي وَ لَوْ صَبَبْتُ الدُّنْيَا بِجَمَّاتِهَا عَلَى الْمُنَافِقِ عَلَى أَنْ يُحِبَّنِي مَا أَحَبَّنِي وَ ذَلِكَ أَنَّهُ قُضِيَ فَانْقَضَى عَلَى لِسَانِ النَّبِيِّ الْأُمِّيِّ صلى الله عليه وآله أَنَّهُ قَالَ يَا عَلِيُّ لَا يُبْغِضُكَ مُؤْمِنٌ وَ لَا يُحِبُّكَ مُنَافِقٌ

اگر با اين شمشيرم بر فرق مؤمن زنم كه مرا دشمن دارد هرگز نخواهد داشت، و نيز اگر همه دنيا را به كام منافق ريزم كه مرا دوست بدارد نپذيرد. و اين از آن روست كه چنين رقم زده شده و بر زبان پيامبر امّي- درود خدا بر او و خاندانش- جاري گشته است كه فرمودند: «يا علي، فرد با ايمان تو را دشمن نگيرد و منافق هم تو را دوست نبيند».

نهج البلاغه، حكمت 42