امام علی علیه السّلام از فردي شنيدند كه مي گفت: «إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَيْهِ راجِعُونَ» حضرت فرمودند:
إِنَّ قَوْلَنَا- إِنَّا لِلَّهِ- إِقْرَارٌ عَلَى أَنْفُسِنَا بِالْمُلْكِ وَ قَوْلَنَا- وَ إِنَّا إِلَيْهِ راجِعُونَ- إِقْرَارٌ عَلَى أَنْفُسِنَا بِالْهُلْكِ؛

گفتار ما «إِنَّا لِلَّهِ» (ما از آنِ خداييم) اقرار است كه ما مِلك خداييم، و جمله ديگر «وَ إِنَّا إِلَيْهِ راجِعُونَ» (و ما به سوي او باز مي گرديم) اقرار ديگري است كه از بين رفتني هستيم.
نهج البلاغه، حکمت 95