امام علی علیه السّلام فرمودند:
شَتَّانَ بَيْنَ عَمَلَيْنِ عَمَلٌ تَذْهَبُ لَذَّتُهُ وَ تَبْقَى تَبِعَتُهُ وَ عَمَلٌ تَذْهَبُ مَئُونَتُهُ وَ يَبْقَى أَجْرُهُ؛

چقدر تفاوت است بين دو كار: كاري كه لذّت آن به پايان رسد ولي آثار تلخ آن بر جاي مانَد، و كاري كه رنج و زحمت آن تمام شود ولي اجر آن ماندگار باشد.
نهج البلاغه، حکمت 117