امام علی علیه السّلام فرمودند:
إِنَّ لِلَّهِ عِبَاداً يَخْتَصُّهُمُ اللَّهُ بِالنِّعَمِ لِمَنَافِعِ الْعِبَادِ فَيُقِرُّهَا فِي أَيْدِيهِمْ مَا بَذَلُوهَا فَإِذَا مَنَعُوهَا نَزَعَهَا مِنْهُمْ ثُمَّ حَوَّلَهَا إِلَى غَيْرِهِمْ؛

خداي را بندگاني است كه نعمت خير رساني به مردم را ويژه آنان قرار داده است، پس تا آنگاه كه ببخشايند، نعمتها را در دست آنان باقي دارد، ولي چون از بخشش دست بردارند خدا نيز نعمتها را از آنان ستانَد و به ديگران بخشد.
نهج البلاغه، حکمت 417