امام علی علیه السّلام در ستایش انصار (یاران پیامبر که در مدینه ایمان آوردند) فرمودند:
هُمْ وَ اللَّهِ رَبُّوا الْإِسْلَامَ کَمَا یُرَبَّى الْفَلُوُّ مَعَ غِنَائِهِمْ بِأَیْدِیهِمُ السِّبَاطِ وَ أَلْسِنَتِهِمُ السِّلَاطِ ؛

به خدا سوگند، ایشان اسلام را با توانگری، دستهای بخشنده و زبانهای گویا و بُرنده خود پرورش دادند همان گونه که کرّه اسب تازه از شیر گرفته را پرورند.
نهج البلاغه، حکمت 457